Tuesday, August 16, 2022

ΟΥ-ΤΟΠΟΣ

 


Sunday, August 14, 2022

Ο ΚΑΤΣΑΜΠΡΌΚΟΣ

 


Saturday, March 28, 2015

Χαϊκού


Saturday, November 01, 2014

Πτώση 2

Πτώση 2
 (στον R)

Έκπτωτος
εξ ουρανού
επί της γης
στα χέρια μου


να δες
ξεριζώνω τα φτερά μου
αυτό είναι πόνος
επί της γης

να δες
το μαύρο της αβύσσου
της εντός σου
μας περιέχει
αυτό είναι τρόμος
επί της γης

να δες
σε γέννησα
επί ξύλου κρεμάμενον
αυτό είναι απόγνωση
επί της γης

να δες

ανήμπορη να σε αποκαθηλώσω

αυτό είναι θάνατος

επί της γης


(Θεσσαλονίκη, την επαύριον της 31-10-2014)


Wednesday, July 16, 2014



Ως αποκύημα μιας άλλης εποχής
ευτύχησα
να πραγματοποιούνται
οι επιθυμίες μου
πριν καταντήσουν
στόχοι


Friday, April 04, 2014

κρυφτό













υπήρξε ένας χρόνος ενεστώτας;
υπήρξε το τρυφερό νοιάξιμο της κόλασης;
πού βρίσκεται η αλήθεια;
πού βρίσκεται το ψέμα;
εδώ είναι η αλήθεια
εκεί είναι το ψέμα
φτου και τα φυλάω


Sunday, March 23, 2014

είμαι εγώ



















Θα νανουρίσω τον στρατιώτη μου
Θα τον λικνίσω
σα σκοτεινή σιωπηλή θάλασσα
Θα τον παρηγορήσω
για τον χαμένο χρόνο
Θα τον ξαποστάσω
με νοσταλγία αλλοτινής ευτυχίας
Θα του κρατήσω το χέρι πέρα από την κόλαση
μέχρι εδώ
Δε θα του το αποκαλύψω ποτέ
η λυκοποριά
που περπατά
είμαι εγώ
η λησμονημένη στην ανάσα του θηρίου
είμαι εγώ
που ραίνω ροδοπέταλα
το μακέλεμα
 «Όχι, όχι δεν είναι τα χνάρια του θηρίου αυτά
είναι της άνοιξης»
Πάντα το ίδιο ψέμα
Είμαι εγώ
η πολύτιμη των αγριμιών
Δεν θα του το αποκαλύψω ποτέ
Τώρα ξέρει
είμαι εγώ


Saturday, September 14, 2013


 Do not stand at my grave and weep,
 I am not there; I do not sleep.
 I am a thousand winds that blow,
I am the diamond glints on snow,
I am the sunlight on ripened grain,
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning’s hush
 I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
 I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry,
 I am not there; I did not die.
             
                     Mary Elizabeth Frye

Saturday, April 06, 2013



Πού να σε ταξιδέψω;
που σε πάω σε τόπους
και μου χάνεσαι σε χρόνους.

Εκεί μου γλίστρησες
στα γυάλινα Γιάννενα.

 Το ‘χες πνιγμένο τριάντα χρόνια
στο σάπιο νερό
δεν το ‘λπιζες να αναδυθεί
 και να σου ζητά φρέσκο αίμα
 να θυμηθεί.

Αν ματώνει
η ακρωτηριασμένη μνήμη
μιας αλλοτινής ζωής
ψέλλισέ του τους λάθος δρόμους
που πήρες έκτοτε.
 Κι αν δεν ησυχάσει
πες του πως δεν ήσουν
παρά ένα ορφανό παιδί
που πλήρωσε την άγνοια
περπάτησε το μέλλον
διάφανο και ανυπεράσπιστο
χωρίς να ΄χει κρεμάσει
ούτε ένα κουρελάκι
 κατάδεσμο
στη μεγάλη δρυ.
Γιάννενα, Μάρτης 2013

Monday, December 31, 2012

επιτύμβιο


















κι όταν θα στροβιλίζομαι αμνήμων
μες στις κουρτίνες του ερέβους
μη με ράνεις με τα ροδοπέταλα της νοσταλγίας
άφησέ με να ποντιστώ στα σκοτεινά νερά της λήθης
δε θέλω πια να είμαι χρήσιμη
μη με αποκαλείς Αντίκλεια
δεν είμαι