είμαι εγώ

Θα νανουρίσω τον στρατιώτη μου

Θα τον λικνίσω

σα σκοτεινή σιωπηλή θάλασσα

Θα τον παρηγορήσω

για τον χαμένο χρόνο

Θα τον ξαποστάσω

με νοσταλγία αλλοτινής ευτυχίας

Θα του κρατήσω το χέρι πέρα από την κόλαση

μέχρι εδώ

Δε θα του το αποκαλύψω ποτέ

η λυκοποριά

που περπατά

είμαι εγώ

η λησμονημένη στην ανάσα του θηρίου

είμαι εγώ

που ραίνω ροδοπέταλα
το μακέλεμα

 «Όχι, όχι δεν είναι τα χνάρια του θηρίου αυτά

είναι της άνοιξης»

Πάντα το ίδιο ψέμα

Είμαι εγώ

η πολύτιμη των αγριμιών

Δεν θα του το αποκαλύψω ποτέ

Τώρα ξέρει

είμαι εγώ